Ik begin steeds meer te begrijpen hoe het is om met de ramadan mee te doen. De eerste dagen viel het me heel erg mee en verwachtte ik dat het best makkelijk ging worden. Maar hoewel me verteld werd dat de eerste 3 dagen moeilijk zijn en het daarna makkelijker zou worden, was bij mij het tegenovergestelde het geval. De eerste 3 dagen waren geen probleem, maar vanaf de dag erna begon ik het wel lastig te vinden. Vooral in de namiddag heb ik soms écht moeite met wachten tot 22:00 uur. Ik doe het wel, maar ik had het minder lastig ingeschat dan dat ik het nu ervaar. Misschien is het makkelijker voor moslims die dit ieder jaar doen en familie hebben die ze kunnen motiveren en waarmee ze samen koken ’s avonds. Mijn familie begrijpt niet helemaal dat ik dit wil doen en het helpt simpelweg totaal niet dat zij dagelijks in mijn buurt drinken en eten. Ik kan natuurlijk niet van ze verwachten dat ze ergens anders gaan zitten als ze willen drinken omdat dit iets is wat ik wil doen en niet zij, maar ik vind het wel heel erg lastig zo.
Vandaag ben ik weer bij mijn vriendin geweest en heb ik samen met haar boodschappen gehaald. Ze ging ’s middags fietsen en bij een meertje in de buurt inspiratie opdoen voor een theaterstuk dat ze aan het schrijven is. Voor de gezelligheid vroeg ze of ik mee wilde toen zij ging fietsen, maar ik wilde vandaag proberen wat rustiger aan te doen zodat ik niet zo snel moe werd en dorst kreeg. Ik vind het wel heel jammer dat ik tijdens de ramadan niet zo veel buiten kan doen overdag, vooral met warm weer.
Dit bericht is door Marieke geschreven op 25 juli 2012. Leuke en aanmoedigende reacties zijn van harte welkom. In contact komen met Marieke? Neem contact met ons op via ons contactformulier.
